T1xC36 - El cor pur
Subtítols en: català
Subtítols en: català
La Matilda vol jugar amb el sabre del Jim, el famós Rostidor, però el seu amic no l'hi vol deixar. En un descuit, el Brent l'hi roba i, de sobte, es converteix en el nou "pirata" del poble. Sense el seu estimat Rostidor, el Jim perd l'autoestima i les ganes de lluitar. La Matilda li haurà de demostrar que el sabre no fa el pirata, és el pirata qui fa el sabre.
El Jim ha rebut la marca negra, la pitjor amenaça que pot rebre un pirata. Això vol dir que algú ha posat preu al seu cap. Mort de por, el Jim s'amaga a la cova de la platja. La Matilda creu que tot plegat és una broma, fins que ella també rep una marca negra. ¿Qui els ha enviat aquesta terrible sentència? Tot apunta que ha sigut la senyora Delille.
Al Jim i a la seva família els encanta torrar sardines, però als veïns els molesta la pudor. La senyora Delille, que sempre en fa un gra massa, aconsegueix que l'Ajuntament emeti una ordenança que prohibeix que la gent mengi sardines sota pena d'expulsió del poble. A partir d'ara, els nostres amics pirates se les hauran d'empescar per menjar peix sense que els enxampin amb la sardina a la boca.
El Brent no para de trobar tresors pertot arreu. El Jim està indignat: ¿com pot ser que un vulgar peu-sec sigui més bon caçador de tresors que un pirata de debò? Segur que hi ha truc. La Matilda i el Jim ho comencen a investigar i descobreixen que el Brent fa servir un detector de metalls. I de sobte, caçar tresors es posa de moda i tothom mira de tenir un detector de metalls propi.
L'avi s'ha trastocat i ha començat a atacar el poble a canonades. Els veïns estan furiosos i volen que la policia el detingui immediatament. Però, de fet, el culpable és Jack el Terrible, el seu germà bessó. Resulta que el Jim el volia conèixer i va tirar una ampolla al mar per convidar-lo a Vilaensopida de Mar. I ara, el Jack vol capturar el Forat Negre i venjar-se del seu germà.
El Jim està trist. Des que viu a terra ferma, no veu gaire el seu pare. Aleshores, el Sr. Jolley-Rogers decideix passar més temps amb el Jim i els seus amics, mentre juguen, i fins i tot a l'escola. Però que un pare jugui amb els fills... no mola, i a Matilda li explica al seu amic que els pares peu-secs no estan sempre amb els fills perquè treballen.
Els pares de la Matilda han sortit unes hores i la senyora Delille s'ha ofert a fer-li de cangur. Quan ho senten, el Jim i la Perla se'n fan un fart de riure. Llavors, la Matilda diu a la senyora Delille que els Jolley-Rogers se n'han anat de viatge i els seus amiguets pirates també s'han quedat sols. La Delille no s'ho pensa dues vegades: els farà de cangur a tots tres.
En una excursió pel bosc, la Matilda i el Jim troben rastres d'un conill i el Jim s'espanta molt, perquè, per als pirates, els conills són uns monstres terribles que només porten desgràcies. La Matilda l'intenta convèncer que els conills són molt bufons i totalment inofensius, però ni el Jim ni tota la seva família s'ho creuen. Tenen tanta por del conill, que al final decideixen marxar a viure ben lluny.
La Matilda està tipa que els seus pares li estiguin sempre a sobre i la tractin com una nena petita. Alhora, el Jim està cansat que el seu avi sempre el faci treballar i el tracti malament. Per això fan un canvi i el Jim se'n va a viure amb els pares de la Matilda, mentre que ella se'n va amb l'avi. Però ni l'un ni l'altre queden contents i decideixen escapar-se.
L'avi encarrega al Jim que li posi la cama de fusta dels diumenges en remull amb aigua de mar, però el Jim la perd . El Jim i els seus amics busquen una altra cama de fusta per donar-la a l'avi, però ell s'adona del canvi i s'enfada. Finalment, el lloro Corsari els dona una altra solució per arreglar el problema: robar una cama de fusta que està exposada al museu.
A Vilaensopida, els diumenges no es pot fer soroll perquè tothom vol tranquil·litat, però als pirates els resulta molt difícil complir aquesta norma perquè són sorollosos de mena. Els veïns, encapçalats per la senyora Delille, reclamen que els pirates marxin del poble. Els Jolley-Roger se senten rebutjats i decideixen anar-se'n. La Matilda no ho pensa permetre, però el Brent i els seus amics esguerren el pla que ella ha ideat.
El Jim és un gran admirador del capità Bob el Verro, que tenia poques dents però totes d'or, i, quan descobreix que al Brent li han posat bràquets, queda meravellat i decideix que ell també en vol portar. La solució que se li acudeix és demanar al Brent que li doni els seus ferros, però el Brent se n'aprofita i li exigeix un munt de coses a canvi dels bràquets.